Nei sko, þessi fína umfjöllun um Emblu í Víðsjá, blaði Blindrafélagsins, og meira að segja mynd af gamla!

"The cheapest sort of pride is national pride; for if a man is proud of his own nation, it argues that he has no qualities of his own of which he can be proud; otherwise he would not have recourse to those which he shares with so many millions of his fellowmen. The man who is endowed with important personal qualities will be only too ready to see clearly in what respects his own nation falls short, since their failings will be constantly before his eyes. But every miserable fool who has nothing at all of which he can be proud adopts, as a last resource, pride in the nation to which he belongs; he is ready and glad to defend all its faults and follies tooth and nail, thus reimbursing himself for his own inferiority." -- Arthur Schopenhauer

Í kvöld komst ég að því að þetta einkennilega orð, rabbarbari, er faktískt ra-barbari!

Ég var að fara í gegnum bókakassa í geymslunni og fann þar ýmsar gersemar, til dæmis eina uppáhaldsbók mína úr æsku, Bróðir minn ljónshjarta eftir Astrid Lindgren, barnabók sem fjallar um dauðann, ótrúlegt meistaraverk sem hefði átt að fá nóbelsverðlaun. Þessi fer ekki í Góða hirðinn.

There's something endlessly fascinating and inscrutable about Stalin, an austere workaholic who reveled in torturing, breaking and killing "friends" and enemies alike. Arguably the single most powerful and influential political leader of the 20th century. An utterly ruthless, amoral and highly intelligent psychopath who managed to take a dysfunctional, backward peasant state to nuclear superpower status in the span of 30 years -- at an immense and almost unfathomable cost to his people. You can feel the dread, the tension, the terror, in Shostakovich's 10th symphony, a "musical portrait of Stalin."

Jæja, þá er maður loksins búinn að kaupa íbúð! Rúmlega 75 fermetrar á Seljavegi 7 í Gamla Vesturbænum, örstutt frá vinnunni.

En já, eftir heila ævi af fjárhagslegu frelsi er ég loksins orðinn hlekkjaður við dysfúnksjónal íslenska mikkamús-kapítalismann, stórskuldugur við okurglæponabanka. Maður verður bara að treysta á að Sigmundur Davíð reddi málunum fyrir professional millistéttardrengi eins og mig næst þegar Sjallarnir keyra hagkerfið í þrot. \_(ツ)_/

Var í geymslunni um daginn, fann þar fjársjóð sem mig langar til að deila með ykkur, eins konar "lifehack" sem ég naut góðs af þegar ég var lítill strákur, sirka 7-8 ára.

Á unga aldri lærði ég nefnilega söguþráðinn í mörgum helstu ritverkum vestrænnar menningar með því að lesa frábæru teiknimyndablöðin Sígildar sögur (Classics Illustrated á ensku): Illjóns- og Ódysseifskviður, Jules Verne, H. G. Wells, Shakespeare, Herman Melville, Alexandre Dumas og margt, margt fleira. Mun aldrei segja skilið við þessar stórkostlegu teiknimyndasögur sem menntuðu mig fyrir aldur fram og kveiktu í ímyndunaraflinu!

Always loved this great bit from Hamlet:

KING CLAUDIUS: Now, Hamlet, where's Polonius?

HAMLET: At supper.

KING CLAUDIUS: At supper! where?

HAMLET: Not where he eats, but where he is eaten: a certain convocation of politic worms are e'en at him. Your worm is your only emperor for diet: we fat all creatures else to fat us, and we fat ourselves for maggots: your fat king and your lean beggar is but variable service, two dishes, but to one table: that's the end.

KING CLAUDIUS: Alas, alas!

HAMLET: A man may fish with the worm that hath eat of a king, and eat of the fish that hath fed of that worm.

KING CLAUDIUS: What dost you mean by this?

HAMLET: Nothing but to show you how a king may go a progress through the guts of a beggar.

This is really great. Sólveig Thoroddsen is very talented.

Einn af fyrstu tölvuleikjum sem ég man eftir að hafa spilað í barnæsku var Alley Cat, um sirka miðjan 9. áratuginn, á gríðarlega frumstæðu IBM PC vél pabba míns sem þótti þá hin glæsilegasta maskína. Enn til dagsins í dag er inngangsstefið greypt í huga minn. Lengi langað til að endurgera hann einhvern veginn, enda hugmyndin um tölvuleik þar sem maður stýrir ketti úti í hverfinu að forðast hættur, læðast inn um glugga hjá fólki, klifra á ruslatunnum og grindverkum o.s.fv. ekkert annað en stórkostleg!

Maður heyrir oft orðið "innviðir" í pólitískri umræðu. Mikilvægt að byggja upp innviði, innviðir undirstaða atvinnulífsins, o.s.fv. Flestir á pólitíska litrófinu - nema frjálshyggjurugludallarnir, auðvitað - sammælast um að flestir innviðir eigi að vera ríkisreknir, að grunnþjónustur á borð við vegakerfið, lagakerfið, skólakerfið, heilbrigðiskerfið, o.s.fv. séu undirbygging einkageirans og ættu ekki að vera hluti af honum. En það er margt annað sem er hluti af "innviðum" samfélagsins. Til dæmis tungumálið okkar, íslenska. Þótt að einhverjir jólasveinar á fyrirhrunsárum hafi velt fyrir sér kostum þess að taka upp ensku hér á landi þá er sú pæling hvorki raunhæf né æskileg. Íslenska er opinbert mál Íslands til fyrirsjáanlegrar framtíðar og hana þarf að rækta á mörgum vígstöðvum. Og þegar kemur að "innviðum" fyrir íslenska tungu er engin framar í flokki en Kristín Bjarnadóttir, höfundur Beygingarlýsingar íslensks nútímamáls. BÍN er gagnagrunnur sem geymir beygingarmyndir svo gott sem allra íslenskra orða og er gjörsamlega ómissandi hluti af máltækni fyrir íslensku í dag. Þetta mikla verk hefur tekið Kristínu mörg, mörg ár hjá Árnastofnun og er eitthvað sem einkageirinn hér á landi hefði aldrei, aldrei skapað. Mikilvægt að muna það sem er vel gert!

America is Rome reincarnate. Like the Roman empire, the American empire is vastly powerful and unfathomably corrupt. Like Rome, America imposes her civilisation upon an ungrateful world. Like Rome, America needs bread, circuses and philosopher-statesmen to forestall and yet to hasten her demise. -- Lou Marinoff

Those pesky Brits sure get around.

Ég tel íslenskunni ekki ógnað. Hún mun breytast, taka inn fleiri erlend orð en áður, sérstaklega í talmáli, en höfum í huga að þetta er tungumál með heilt ríki á bak við sig. Það er mjög mikilvæg staðreynd. Flest tungumál í hættu eru ekki töluð í landi þar sem nokkurn veginn *allir*, þ.m.t. elítan og opinbera kerfið, talar viðkomandi tungumál, þar sem það er kennslumálið í grunnskólum, þar sem fjölmennur hópur intellektúala stendur vörð um það, þar sem ríkið setur marga milljarða í að gera það gjaldgengt í stafrænum heimi, sbr. máltækniáætlun. Ég er mjög bjartsýnn þegar kemur að íslenskunni. Hún er klárlega ekki að fara neitt. Hún mun breytast, en það hefur hún svosem alltaf gert í gegnum aldirnar. Engin ástæða til þess að panikka, svo ég leyfi mér að sletta.

Ég man að ég strögglaði þvílíkt að læra að spila þetta frábæra verk fyrir mörgum árum síðan og enn til dagsins í dag get ég ekki spilað það vel. Og svo sé ég þetta á internetinu: Pinkulítil átta ára stelpa, með litlar hendur, klárlega algjör snillingur, spilandi þetta lag mun betur og af miklu meiri næmni en ég gæti nokkurn tímann gert, og það án nótna! Vá hvað hæfileikar mannsandans eru ótrúlegir!

Ég og Jón Bjarki vorum fyrstir til þess að fjalla um þetta mál þegar við störfuðum á DV á sínum tíma, það stórkostlega og eiginlega ótrúlega klúður lögreglu að kunna ekki einu sinni að fjarlægja nöfn fólks úr Word-skjali. Það var bókstaflega settur svartur bakgrunnur á nöfn í skjalinu og síðan exportað yfir í PDF - úps! Gott að nafngreindir hafi fengið bætur, þótt litlar séu. Og vonandi hefur lögreglan lært sína lexíu. Þetta var gríðarlegur skortur á fagmennsku hjá stofnun sem fer með mikið af viðkvæmum persónuupplýsingum.

Hafa þessir þingmenn í alvörunni ekkert betra við tíma sinn að gera? Eftir því sem ég best veit hefur helfararafneitun ekki beinlínis verið aðkallandi vandamál hér á landi í gegnum tíðina. Og hvað með önnur þjóðarmorð, t.d. það sem NATO-vinir okkar Tyrkir gerðu Armenum? Eða framferði Japana í Nanjing? Nú, eða Rómverjar í Kórinþu á 2. öld f.kr.? Svo er auðvitað úr ýmsu að velja í biblíunni. Söguskoðun bjána verður ekki breytt með refsilöggjöf. Dæs.

Jæja, þá er vinur minn Gutti (Guðmundur Ívarsson Andersen) allur. Maðurinn sem gaf mér ótal bækur um hernaðarsögu og seinni heimsstyrjöldina í gegnum tíðina, og átti þátt í að vekja ævilangan áhuga minn á sagnfræði. Þrátt fyrir að lífið hafi leikið hann grátt, verr en flesta, var hann óvenju ljúfur og mildur maður, sýndi iðulega af sér jafnaðargeð og æðruleysi innan um stormasama fjölskyldu. Þrátt fyrir áskoranir af stærðargráðu sem flestir þurfa aldrei að standa frammi fyrir var framlag hans til okkar samfélags gagnlegra, betra en hjá þúsundum samborgara okkar - bankamönnum, millistjórnendum, Excel-körlum - sem bara taka og taka og taka. Gutti gaf frá sér eins og hann gat, eins lengi og hann gat. Góður maður er fallinn í valinn. Enn einn fasti í lífinu er horfinn á brott. Hvíldu í friði, Gutti.

PS: Það var einmitt ég sem fékk þetta fræðilega eintak af Mein Kampf í jólagjöf.