Það mætti svosem ýmislegt betur fara í æðri menntun á Íslandi, en frekar fyndið að heyra svona lagað frá Áslaugu Örnu, af öllu fólki. Helsti vandinn við háskólakerfi okkar er nefnilega einmitt að það framleiðir allt of mikið af fólki eins og henni, lög-"fræðingum" sem ekkert vita né skilja. Enda er lögfræði eins og hún er kennd á Íslandi ekki alvöru nám: engin lögspeki, engin fræði, bara lagatækninám sem þjálfar fólk í að hugsa vandlega innan kassans svo það geti komið sér fyrir í þægilegri, vel launaðri, mestmegnis gagnslausri innivinnu. Það er stjórnendastéttin okkar sem skrapar botninn.

Hún Súsanna Margrét kenndi mér sögu í MR og var iðulega í miklu uppáhaldi, enda stórskemmtileg og eldklár. Sem langskólagenginn sagnfræðingur er hryggjandi að heyra nú frá henni að sögukennsla sé á undanhaldi í menntakerfinu. Því miður er víst sömu sögu að segja á öðrum Vesturlöndum. Okkar yfirborðskenndi, grunnristandi, ofvirki samfélagsmiðlakúltúr fær fólk til þess að gefa skít í fortíðina og hugsa sífellt bara um núið í leit að næsta "dopamine hit". Eitthvað (kannski sagnfræðimenntunin?) segir mér að við munum borga hátt verð fyrir þá þróun.

Vil vekja athygli á vefnum ai.yfirlestur.is, þar sem má sjá sýnishorn af nýja málrýnitauganetinu sem við erum að þróa hjá Miðeind. Glettilega gott í að laga vondan íslenskan texta og mun bara verða betra.

Katherine Whalen is a phenomenal jazz singer.

Það er engin tilviljun að leiðaraskrif frjálshyggjubarna Viðskiptablaðsins birtast aldrei undir nafni, svo bjánaleg eru þau:

...útgjöld hér á landi til heilbrigðismála eru næst hæst miðað við önnur Norðurlönd. Hlutfallið er 9,5% hér á landi en 9,7% í Noregi sem trónir í efsta sætinu í samanburðinum.

Herra Nafnlaus (því þetta er pottþétt vanmenntaður og hrokafullur karl með sjittí MBA gráðu) gefur svo í skyn að þarna sé vonda, vanhæfa ríkið hreinlega að sóa peningum í tóma steypu (lesist: einkavæðum batteríið). Aukið fjármagn sótt frá útgerðarkóngunum væri bara "throwing good money after bad." Honum dettur ekki einu sinni í hug að bæði Ísland og Noregur (og þá sérstaklega Ísland) eru fámennar þjóðir sem búa á mjög stóru og dreifbýlu landsvæði miðað við mannfjölda. Það er leikmönnum ljóst að rekstrarskilyrði heilbrigðiskerfis hér á landi verða aldrei jafnhagstæð og í þéttbýlli og fjölmennari löndum. Að sama skapi er ljóst að við erum gríðarlega auðugt samfélag og höfum vel efni á að reka gott kerfi þrátt fyrir það.

Í raun má umorða þennan leiðara (eins og svo marga frá VB) sem: "Ekki skattleggja vini mína og flokksbræður. Einkavæðum draslið."

Æi... ég veit ekki einu sinni af hverju ég var að hafa fyrir því að gera athugasemd við svona fyrirsjáanlega hægri-lágkúru. En eitt er víst: Ég treysti "hagfræðideild leiklistarsviðs LHÍ" talsvert betur í þessum málum heldur en herra Nafnlausum og skoðanabræðrum hans.

Fyrr í dag varð mér aftur hugsað til frábæru ritgerðar Orwells, "Politics and the English Language." Þar vitnar hann í glæsilega línu úr King James biblíunni frá 17. öld:

I returned, and saw under the sun, that the race is not to the swift, not the battle to the strong, neither yet bread to the wise, nor yet riches to men of understanding, nor yet favour to men of skill; but time and chance happeneth to them all.

Ótrúlega flott enska sem Orwell þýðir síðan yfir á hræðilegu "nútímaensku" síns tíma:

Objective consideration of contemporary phenomena compels the conclusion that success or failure in competitive activities exhibits no tendency to be commensurate with innate capacity, but that a considerable element of the unpredictable must invariably be taken into account.

Nákvæmlega sama þróun er því miður mjög sjáanleg í opinberri íslensku okkar daga.

Það var að birtast stutt grein frá mér um Emblu og íslenska máltækni í nýjasta eintaki Tölvumála, elsta tölvutímariti Íslands.

PDF-hlekkur

This is absolutely phenomenal music.

Ég er með tvo nágrannaketti sem koma reglulega í heimsókn. Annar er stór og sjálfumglaður svartur norskur skógarköttur og hinn er lítil, frek og ákveðin þrílita læða. Þau skjótast inn til mín, stundum sitt í hvoru lagi, en stundum saman, og þegar það gerist hef ég orðið var við eitt: Litla læðan stekkur iðulega upp á borð þar sem ég set matinn í krúsir og byrjar strax að háma í sig. En um leið og ég færi stóra svarta kettinum sína skál þá stekkur hún niður á gólf og situr um hann eins og hrægammur í von um að hann skilji e-ð eftir. Hún skilur að hún gæti komist í hans skál en að hann sé ólíklegur til að komast í hennar skál uppi á borði, klárlega að hugsa mjög strategískt um hvernig hún getur hámarkað matinn sem *hún* og *aðeins hún* fær. Minnir mig pinku á okkar sálarlausa kapítalistasamfélag, já, og svo bara mannkynið í heild sinni.

Ég var að gefa út útgáfu 5.4 af gamla en sívinsæla hugbúnaði mínum Platypus. Þetta er fyrsta uppfærslan í nærri fjögur ár en samt 36. uppfærslan á hér um bil 20 ár tímabili. Platypus 1.0 sá dagsins ljós í maí 2003!

Jeminn hvað ég er orðinn gamall...

When browsing the US tech forums, I keep coming across the same irksome mistakes time and time again, and from otherwise eloquent and skilled English-language users. My pet peeves: Confusing the words "reign" (as in "the reign of Henry VIII") and "rein" (as in "give him a free rein", "he held the horse by the reins"); "principal" (adj., as in "his principal means of sustenance") vs. "principle" (n. as in "It's a matter of principle"); and most unforgivable of all: "nucular" instead of "nuclear". It's derived from "nucleus", fer chrissakes. This ain't rocket science, people!