Við hjá Miðeind erum sérlega stolt að kynna til sögunnar glænýja opna samheitaorðabók fyrir íslensku. Hún var unnin að mestu sjálfvirkt upp úr opnum gögnum með aðstoð gervigreindar og geymir yfir 30 þúsund uppflettiorð. Aðgengileg á vefnum samheiti.is.

Það er gaman frá því að segja að færslurnar í ensk.is orðabókinni eru nú orðnar rúmlega 35 þúsund, eftir tæp þrjú ár af vinnu í hjáverkum. Upprunalega orðabók Zoëga geymdi sirka 29 þúsund færslur, og mörg þúsund þeirra hafa í ofanálag verið uppfærðar og leiðréttar á þessu stigi málsins. Gestum á vefnum heldur áfram að fjölga, sirka 300-500 stakir gestir á dag og mörg þúsund uppflettingar.

Nú þegar ég er kominn í sumarfrí hefur loksins gefist tími til að vinna aðeins í ensk.is orðabókinni. Það styttist í fimm þúsund viðbætur (og ótal leiðréttingar) eftir rúm tvö ár af vinnu í hjáverkum!

Það kitlar mig enn að orðið „aardvark“ var fyrsta viðbótin. Þið sem hafið séð Blackadder-þáttinn „Ink and Incapability“ úr þriðju seríu vitið hvað ég er að tala um..

I've never been a Star Trek fan but these words from William Shatner (Captain Kirk) are incredibly powerful:

Last year, at the age of 90, I had a life-changing experience. I went to space, after decades of playing a science-fiction character who was exploring the universe and building connections with many diverse life forms and cultures. I thought I would experience a similar feeling: a feeling of deep connection with the immensity around us, a deep call for endless exploration. A call to indeed boldly go where no one had gone before. I was absolutely wrong... what I felt was totally different. I knew that many before me had experienced a greater sense of care while contemplating our planet from above, because they were struck by the apparent fragility of this suspended blue marble. I felt that too. But the strongest feeling, dominating everything else by far, was the deepest grief that I had ever experienced. While I was looking away from Earth, and turned towards the rest of the universe, I didn’t feel connection; I didn’t feel attraction. What I understood, in the clearest possible way, was that we were living on a tiny oasis of life, surrounded by an immensity of death. I didn’t see infinite possibilities of worlds to explore, of adventures to have, or living creatures to connect with. I saw the deepest darkness I could have ever imagined, contrasting starkly with the welcoming warmth of our nurturing home planet. This was an immensely powerful awakening for me. It filled me with sadness. I realised that we had spent decades, if not centuries, being obsessed with looking away, with looking outside. I played my part in popularising the idea that space was the final frontier. But I had to get to space to understand that Earth is, and will remain, our only home. And that we have been ravaging it, relentlessly, making it uninhabitable.

The best thing I've seen on Reddit in a while:

"AI is like reverse Hitler. We keep expecting it to kill us, but it just keeps making bad art."

Gaman frá því að segja að ensk.is er orðinn nokkuð fjölsóttur vefur (í íslensku samhengi), með sirka 500 staka gesti á dag og yfir 3000 uppflettingar. Greinilegt að öll þessi vinna var ekki til einskis.

Úr Málfarsbanka Árnastofnunar. Finnst þetta frekar fyndið, í ljósi þess að ALLIR skammstafa Reykjavík sem Rvk þessa dagana, oftast í lágstöfum. Hef aldrei þekkt neitt annað. Lénið rvk.is vísar bókstaflega á reykjavik.is.

Alexander, Plato and Frida.

Ég er að halda forvitnu og ævintýrasömu læðunni Fríðu innan dyra þar til ég fæ GPS á ólina hennar og ven hana almennilega á hverfið. Henni finnst *ekki* gaman að vera lokuð inni allan daginn og kvartar sáran undan prísundinni. Hefur þegar horfið á brott tvisvar með því að smeygja sér út, og skilast síðan í gegnum samfélagsmiðla. Rétt í þessu var ég að reyna að hugga hana (og, satt að segja, mestmegnis sjálfan mig) með því að útskýra af hverju ég þyrfti að halda henni inni, og ég hljómaði alveg eins og einhver Fritzl-týpa, eftir á að hyggja:

"Það er hættulegt úti fyrir þig eins og stendur."
"Þú ert örugg og hlý hérna, og færð nóg að borða."
"Ég vil að þú sért örugg, þess vegna held ég þér svona inni."
"Ertu ekki ánægð að það sé passað vel upp á þig?"
"Hver gætir þess að þú komist ekki í ógöngur?"
"Þú færð frelsi þegar ég get fylgst með öllum þínum ferðum í símanum mínum."

Úff, hún starir bara á mig pirruð. Hver ert þú að loka MIG inni? Þessi leikur er alveg fáránlega erfiður.

Smiley meets Karla in India in the wonderful 1979 adaptation of Tinker, Tailor, Soldier, Spy. Such a great scene, featuring, as it does, these two titans of Anglo cinema.