Ég lenti í svolítið fyndnu atviki á laugardaginn. Ég og kærastan fórum út að borða á Kol á Skólavörðustíg og fengum borð við gluggann í horninu. Skömmu síðar settust tveir menn í jakkafötum beint við hliðina á okkur, en ég er svo sjálfhverfur að ég pældi svosem ekkert í því, hélt bara áfram að spjalla.
Ég var að tala um hvað ég væri ánægður með starfið mitt. Ekki aðeins væru verkefnin skemmtileg heldur tryði ég á það sem ég væri að gera, fyndist skipta máli að fást við hluti sem væru öllum til hagsbóta til langs tíma litið. "Að hugsa sér," sagði ég, "að fást við eitthvað sem maður veit að er tilgangslaust eða beinlínis skaðlegt, t.d. flytja peninga á milli reikninga og fyrirtækja eins og þetta fjármálalið, sitjandi yfir Excel-skjölum, bara bullshit hjól í kapítalismanum. Hvernig getur þetta fólk lifað svona? Ég spyr eins og í John Lennon laginu, How Do You Sleep? Hvernig sefur þetta fólk eiginlega á næturnar?"
Eftir þetta byrjaði annar gaurinn á borðinu við hliðina á okkur, síðhærður og fúlskeggjaður, að gauta augunum furðulega oft að mér. Þetta hélt áfram svo gott sem stanslaust næsta klukkutímann eða svo. Fékk á tilfinninguna að hann væri að hlusta inn á samræðurnar.
Kom í ljós að þetta var Jón Ásgeir Jóhannesson.