A frightened man came to the KGB.

"My talking parrot has disappeared."

"That's not the kind of case we handle. Go to the criminal police."

"Excuse me, of course I know that I must go to them. I am here just to tell you officially that I disagree with the parrot."

Sigh. When non-techie "visionary entrepreneurs" try to write about tech...

Við manneskjur erum ekki einar um að eiga erfitt með stofnanamál. Greynir - málgreinir fyrir íslensku át upp tugi gígabæta af vinnsluminni við að reyna að þátta þessa unaðsfögru setningu í texta frá Stjórnarráðinu!

Þá er gert ráð fyrir að dómsmála-, ferðamála-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra leggi fram á Alþingi á næstu dögum annars vegar frumvarp til laga um breytingu á raforkulögum og lögum um Orkustofnun, til innleiðingar á þriðju raforkutilskipun ESB, þar sem kveðið er á um sjálfstæði raforkueftirlits Orkustofnunar og valdheimildir þess, og hins vegar frumvarp til laga um breytingu á raforkulögum, og tillögu til þingsályktunar um breytingu á þingsályktun um stefnu stjórnvalda um uppbyggingu flutningskerfis raforku, þar sem kveðið er á um að ekki verði ráðist í tengingu raforkukerfis landsins við raforkukerfi annars lands í gegnum sæstreng nema að undangengnu samþykki Alþingis.

Þegar ég kom heim úr vinnu í kvöld fann ég hræðilega limlest og brútalíserað lík á persneska svefnherbergisteppinu mínu. Það hafði bersýnilega verið rifið gjörsamlega í tætlur af einhverju hræðilegu rándýri: fótur hér, vængur þar, blóðslettur og fjaðrir þöktu græjukassann minn. Svo lá þárna blæðandi lítið kjötstykki sem ég gat aðeins ályktað að hefði eitt sinn verið skrokkurinn á fugli. Ég hirti herlegheitin upp með hönskum og ryksugaði.

Skömmu síðar stökk kötturinn Plató inn um gluggann. Hann gekk rakleiðis inn í svefnherbergi, varð furðu lostinn þegar hann sá að fórnarlambið var horfið, starði stuttlega á mig pirraður á svipinn, deplaði loks augunum, og nuddaði sér síðan upp við fótinn á mér eins og ekkert hefði í skorist.

Þetta er í fjórða skipti sem þetta gerist. Nú er nóg komið! Litli raðmorðinginn fær bjöllu um hálsinn hvort sem honum líkar betur eða verr!

The [British Royal Navy], like most military organizations of the time, was big on tough love, only without the love. For some weird reason, a lot of the sick corporal punishments the [Royal Navy] did have turned into cute little phrases, folk-song stuff: “keel-haul,” “run the gauntlet” and such. Well, not all of them. Some are a little more blunt: “flogging to death,” “hanging,” “cat-o-nine-tails.” The [Royal Navy] didn’t get around to banning the cat, their favorite teaching device, until the 1880s, and even then Parliament was laughing at the idea: “Why, we may as well pamper the ranks with wine and women!”—until one of the Irish dissidents in Parnell’s group had somebody actually bring a cat-o-nine-tails, a well-used one, right into the House of Commons. The fat pink toffs who’d been laughing at it felt this thing in their soft little hands, gulped a few times, and banned it on the spot.

Great stuff from Gary Brecher the War Nerd. Obligatory link to source article.

Incidentally, in that old song about what to do with the drunken sailor, one of the lines goes "Put him in bed with the captain's daughter!" That made no sense to me until I discovered that this thing right here is a "Captain's Daughter" and being "put in bed" with her involves flogging.

...the more they stay the same. For everyone going on about how far humanity has come as a species, here’s a customer complaint letter from 1750 BCE.

Via Dennis Detwiller.