Unnecessary propensity

Probably the finest poem ever composed about Iceland, by Megas back in 1972. The rough English title would be "Ingólfur Arnarson's unnecessary propensity for finding things.". [Ingólfur is traditionally regarded as the first Norse settler on the island.]

My loose (and obviously imperfect) translation of the lyrics is as follows:

Ingólfur was the name of the man who, long ago,
found and settled Iceland and built a homestead
and the politicians celebrate him in speeches
and one can see where his statue stands upon the hill.

But what sustains the people of this land?
Do you know what it is? To me it’s a mystery.
For fire and ice wages war on the folk of this country
but worst of all, though, is the cursed cold in the night.

And so I drink to this land, and its people, and all that
and to the braves who have struggled and died there
We remember Ingólfur Arnarson in our feasts
but we wish that his ship, it had sunk.

Icelandic:

Um óþarflega fundvísi Ingólfs Arnarsonar

Ingólfur hét hann sem endur fyrir löngu
Ísaland fann og nam og bjó sér þar ból
og stjórnmálamennirnir minnast hans í ræðum
og menn geta séð hvar hann stendur uppi á Arnarhól

En hvað er það sem verndar viðkomu landans?
Vitið þér hvað það er? Mér er það hulið
því á landsmenn og konur herja eldar og ísar
en allra verst er þó bannsett næturkulið

Því segi ég skál fyrir Fróni og Fjölni og allt það
og fyrir þeim snjöllum sem þar hafa skrimt og hrokkið
við minnumst Ingólfs Arnarsonar í veislum
en óskum þess að skipið hans það hefði sokkið