Oliver Maria Schmitt's take on Iceland:

Apathy is the predominant way of life, coupled with delusion, conceit and arrogance,” according to Oliver, who sees Icelanders as a bunch of self-important blowhards who celebrate idiocy, which he argues is “considered a gift from god“ by the local population. These annoying people “consider crankiness to be charming” and view “anti-social eccentricity as a sign of originality ... The "astronomical prices" in Reykjavík are also a source of annoyance to the disillusioned German traveller.

That final sentence really nails it.

Varð hugsað til þess í kvöld að máltækni er svolítið eins og stjórnmálastefnur. Það þarf alltaf sérsniðnar, ad hoc lausnir til þess að eiga við vandamálin sem spretta upp hverju sinni. Bara bjánar ímynda sér að það sé til ein, sönn, tímalaus, almenn lausn við öllu. Þeir hafa hreinlega ekki þurft að eiga við alvöru heiminn.

Tók saman þennan lista af íslenskum borgarnöfnum í vinnunni um daginn, aldrei að vita nema að einhver annar gæti haft gagn af því.

Óháð mat. Heildstæð endurskoðun. Opinbert umsagnarferli. Greinargerðir komnar í ferli hjá stjórnsýsluaðilum. Í höndum fagnefndar umsjónarsviðs.

Búrokratar, lögfræðingar, stjórnmálamenn og annað vel launað fólk með þægileg innistörf hefur skapað heilt nýtt tungumál, nýjan raunveruleika, til þess að blekkja okkur og afvegaleiða. Mikið er ég glaður að fást ekki lengur við fréttamennsku. Þetta er ógeðslegt allt saman. Slæmt fyrir sálina.