Húmorinn óguðlegur

Í skáldsögunni Nafn rósarinnar eftir Umberto Eco myrðir munkurinn Jorge til þess að koma í veg fyrir að texti um kómedíu eftir Aristóteles uppgötvist. Hann telur húmorinn óguðlegan.

Þetta plott meikar alveg sens. Það er nefnilega fátt ófyndnara og gleðisnauðara en kristin trú. Nýja testamentið er alveg sérlega vonlaust. Þar er enga gleði að finna, ekkert skopskyn, enga raunveruleg sjálfsskoðun, ekkert raunverulegt innsæi í hið mannlega ástand. Bara fáfrótt og hjátrúarfullt fólk að setja sig á háan hest, taka sig voða hátíðlega og segja öðru fólki hvernig það á að lifa. Fæ alltaf æluna upp í kok þegar fólk otar að mér þessari sanktimóníus þvælu.